Για όσους ανθρώπους παραπονιούνται που κάθονται μέσα, θα ήθελα να τους πω ότι αντί να γκρινιάζουν θα πρέπει να λένε…
Δόξα Τω Θεό που μου δίνετε η ευκαιρία να βιώσω παραπάνω στιγμές με την Οικογένεια μου, όντας χαρούμενος και ευτυχισμένος με την θαλπωρή και την αγάπη που μόνον αυτή δίνει. Άλλοι άνθρωποι δεν έχουν αυτή τη χαρά.
Δόξα Τω Θεό που μου δίνετε η δυνατότητα να βοηθήσω όποιον συνάνθρωπο, ηλικιωμένο ή άλλο, έχει την ανάγκη μου.
Δόξα Τω Θεό που είμαι κοντά στους δικούς μου ανθρώπους και στην Πατρίδα μου, ενώ άλλοι ταξιδεύουν σε άγνωστα νερά και είναι μόνοι και μακριά από όλους.
Δόξα Τω Θεό που δεν είμαι εντελώς μόνος για να μην πεθάνω δίχως να με φροντίσει κανείς και δίχως καν να γνωρίζω τι έχω.
Δόξα Τω Θεό που δεν είμαι ανάπηρος γιατί θα έπρεπε να είμαι κλεισμένος στο σπίτι έτσι και αλλιώς, είτε με την πανδημία είτε χωρίς, αλλά και μετά από αυτήν.
Εύχομαι σε όλους σας να «κολλήσετε» τον Υιό της Αγάπης.
