Θεωρώ πως αυτά τα δύο όπως προκύπτει από την εποχή μας, δεν ταυτίζονται. Ο κοινοβουλευτισμός είναι για τους Έλληνες ένας ξενόφερτος αποτυχημένος θίασος που καθιερώθηκε ως θεσμός για να μπερδεύει τους Έλληνες.
Η Δημοκρατία από την άλλη, είναι ένας θεσμός που δεν ταιριάζει ούτε σε όλα τα Έθνη, ούτε και σε όλους τους ανθρώπους λόγω διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας και χαρακτήρως του κάθε λαού αλλά και ανθρώπου ξεχωριστά.
Στον Κοινοβουλευτισμό οι άνθρωποι καλούνται να εκλέξουν από αυτούς που τους επιβάλουν μέσα από τα ίδια τα κόμματα, τα οποία εκπροσωπούν ως επί το πλείστον τους εαυτούς τους και τα δικά τους συμφέροντα. Άλλωστε για να κάνεις πολιτικό αγώνα ως κόμμα ή ως ανεξάρτητος υποψήφιος, προϋπόθεση είναι να υπάρχουν χρήματα. Άρα ο φτωχός αναγκαστικά απέχει, όμως επιβάλλεται να επιλέξει διορισμένο από το κόμμα αντιπρόσωπο, μην έχοντας κάποια άλλη επιλογή.
Η Δημοκρατία από την άλλη έχει πολλά πρόσωπα και διαφορετικές εκφράσεις, για αυτό και η κάθε χώρα ξεχωριστά ορίζει την δική της μοναδική «Δημοκρατία», βασιλευομένη, προεδρευομένη κλπ.
Επ΄αυτού εφευρέθηκε το κοινοβούλιο το οποίο εκμεταλλευόμενο την άγνοια των πολιτών και επικαλούμενο την Δημοκρατία, προφασίζεται ανάγκες και δημιουργεί νομοθετήματα κατά πως το βολεύει εκείνη την δεδομένη στιγμή. Έτσι λοιπόν η Δημοκρατία γίνεται το μεγαλύτερο θύμα του κοινοβουλευτισμού.
