"Στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα".... Δεν υπάρχουν επειδή είναι η ίδια αδιέξοδη. "Παρέα" με τον Κοινοβουλευτισμό που συντηρεί ο κομματισμός (και τούμπαλιν), συμπληρώνουν τον φαύλο κύκλο που κρατά ως ομήρους τους Έλληνες. Και ο Έλληνας επειδή δεν γνωρίζει κάτι άλλο και είναι πολύ "απασχολημένος" για να σκεφτεί να ασχοληθεί και να ψάξει κάτι διαφορετικό, αρκείται σε αυτόν τον αέναο κύκλο, βολεύεται ελπίζει και προσεύχεται. Επιμένει να επαναλαμβάνει τις ίδιες φράσεις όπως, "ε και τι να κάνουμε", "όλοι ίδιοι είναι", "κάτι άλλο δεν υπάρχει", "ε και ποιός να βγεί", "και οι άλλοι τα ίδια κάνανε","εμείς να ΄μαστε καλά","εσύ όλα τα ξέρεις" και σε πολλά άλλα παρόμοια. Αλλά για σκέψη ούτε συζήτηση. Όλοι του φταίνε και μαλώνει συνεχώς με τον εαυτό του. "Τρώγετε" με τα ρούχα και "τρώει" τα σωθικά του. Είναι κυκλοθυμικός και αμετ-ανόητος.
