Νεκρά όλα στην χώρα. Νεκρά ή αδιάφορα. Που είναι Πατρίδα
μου οι Μεγάλοι σου; Που είναι άραγε οι Διανοούμενοι; Και που΄νε οι Στρατιωτικοί
σου; Οι πρώτοι δεν έχουν τι να πούν, κι΄αν έχουν κάτι, σε ποιόν να το πούν; Οι δεύτεροι
χαθήκαν, κρυφτήκαν μες΄τις ίδιες τους τις τσέπες. Φορέσανε χρυσά και αργυρά γαλόνια
που δεν κερδίσανε σε κάποιον πόλεμο και πήραν μισθούς παχυλούς και κούρνιασαν
στις γωνιές τους. Ως άλλες κότες με γαλόνια.
Το ίδιο και οι Αστυνόμοι, οι απλοί
και οι μικροί χάνονται μέσα στις διαταγές γιατί και αυτοί είναι ανήμποροι. Και
όπως όλοι οι υπόλοιποι, έχουν και τούτοι οικογένειες. Και οι μεγάλοι τους, σαν
τους στρατηγούς. Κότες με γαλόνια σε μπλέ χρώμα. Για τους πολιτικάντηδες τι να
πω και να μην ντρέπομαι; Δίποδα ανθρωπίδια ταγμένα στον δικό τους σκοπό.. Και ένας
κόσμος που συνεχίζει να βλέπει το δέντρο. Όμως ο καθένας βλέπει το δικό του δέντρο
και παλεύει μόνον για αυτό και έτσι χάνουμε το δάσος.
Τι κρίμα για όλους μας. Τι κρίμα για το πάλε ποτέ
ένδοξο έθνος μας!!!
