Η
θρησκευόμενοι λένε ¨μην κρίνεις για να μην κριθείς¨, όμως οι Έλληνες λένε
¨κρίνε για να σε κρίνουν ώστε να διορθώσεις τα λάθη σου και έτσι να γίνεις
καλύτερος άνθρωπος¨. Το θέμα όμως είναι
το ποια θα είναι τα κριτήρια της κρίσεως από, και για κάθε άνθρωπο γενικότερα.
Ποιός θα μπορούσε να βάλει ή να δώσει εκείνα τα κριτήρια ώστε να θεωρηθούν τα
καταλληλότερα;
Μα ποιός
άλλος αν όχι το Ελληνικόν Πνεύμα; Αυτά που ήδη υπάρχουν εδώ και αιώνες και μας
τα έχουν αφήσει ως παρακαταθήκη οι πρόγονοι μας. Αρκεί μόνον να τα διδαχτούμε ή
να ψάξουμε εμείς να τα ξανά –ανακαλύψουμε, αν δεν τα γνωρίζουμε.
Συνήθως οι
άνθρωποι κρίνουν κάποιον άλλο συνάνθρωπο σύμφωνα με την εξωτερική ομορφιά και
με το χρήμα είτε πρόκειται για ταίρι, είτε για φίλο ή άλλο. Κρίνουν με πράγματα
μάταια και για αυτό έχουν φτιάξει τον κόσμο τους να φαίνεται έτσι μάταιος και
ανεπαρκής. Και όμως ….. Δεν τα αντιπαρέρχομαι αυτά τα κριτήρια, ούτε τα
καταδικάζω σε καμία περίπτωση. Αντιθέτως θα έλεγα πως είναι και τα δύο πολύ
σοβαρά για να μείνουν απ΄έξω. Όμως δέν είναι μόνον αυτά και εκεί εντοπίζεται το
πρόβλημα.
Και είναι
απολύτως λογικό, καθώς υπάρχουν μόνον τα προαναφερθέντα και απουσιάζουν
παντελώς από την ζωή μας ή Λογική, η Φρονιμάδα, η Ευφροσύνη, η Γνώση, ή Σκέψη
και τόσες άλλες Αρετές και απλούστερα καθημερινά κριτήρια. Έτσι οι άνθρωποι
μένουν κενοί από συναισθήματα και από δημιουργικότητα με αποτέλεσμα να
κλείνονται στον εαυτό τους και να ¨οδύρονται¨ γιατί ¨δεν υπάρχει κάποιος και
για αυτούς¨.
Με την
μελέτη της ιστορίας του κόσμου και της δικής μας και με την τεράστια σε απόθεμα
παρακαταθήκη των προγόνων μας, θα μπορέσετε να καλύψετε τα κενά που υπάρχουν
μέσα σας. Μάθετε λοιπόν να κρίνετε και αφήστε τους άλλους να σας κρίνουν. Έτσι
θα ανακαλύψετε πολλά ακόμη πράγματα για τους άλλους, αλλά και για τον εαυτό
σας.
Ίων ….
