Ο κάθε Εθνικιστής αλλά ακόμη περισσότερο ο Έλληνας Εθνικιστής είναι μόνος του στον κόσμο. Είναι ο υπερήφανος ορφανός ανάμεσα στις Πατρίδες και οικογένεια του είναι η οικουμένη την οποία πρωτίστως, έχει εξανθρωπίσει ο ίδιος. Ο Έλληνας Εθνικιστής είναι διαφορετικός διότι το χρέος του είναι να εξανθρωπίζει, δείχνοντας στον καθένα πως θα γίνει καλύτερος εκεί που βρίσκεται. Αντίθετα από τους άλλους Εθνικιστές των άλλων χωρών που επιθυμούν να καταστρέφουν άλλους, μόνον προς όφελος τους. Αυτή η μεγάλη διαφορά του Ελληνικού Εθνικισμού από οποιωνδήποτε άλλον, πηγάζει απευθείας από τον ίδιο τον Ελληνικό πολιτισμό.
Κάθε άλλη ιδεολογία είναι διεθνιστική και βασίζεται στην αφέλεια των ανθρώπων. Για αυτό βρίσκει εύκολα ανταπόκριση σε κάθε αστοιχείωτο και σε κάθε χώρα. Για παράδειγμα, ένας Ολλανδός κομμουνιστής, σοσιαλιστής, νεοφιλελεύθερος και ότι άλλο, μπορεί να βρεθεί και να συζητήσει με έναν Γερμανό, Κορεάτη, Αλβανό, Βραζιλιάνο, διότι οι θέσεις τους είναι κοινές. Εκεί επάνω ακριβώς πατούν όλοι και εκμεταλλεύονται κάθε λαό.
Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει με τους Εθνικιστές. Ποιές μπορεί να είναι οί κοινές θέσεις των Ελλήνων και των Τούρκων η οποιωνδήποτε άλλων όταν ο καθένας διεκδικεί προς δικό του όφελος μόνον? Το μόνο κοινό μεταξύ όλων των Εθνικιστών του κόσμου, είναι η επιθυμία της αυτοσυντήρησης τους και το οποίο είναι αυτό που τους φέρνει όλους απέναντι. Εκεί λοιπόν πρέπει ο άνθρωπος να καταλάβει την έννοια του Έθνους η οποία είναι η εικόνα του ίδιου του του εαυτού, της οικογενείας του και τελικά της ίδιας του της ύπαρξης ως οντότητα, ως πολιτισμός.
…………………………………………………………………………………………………………………………………..
Τι είναι όμως το Έθνος?
Έχουν απαντήσει πάρα πολλοί σε αυτό το ερώτημα, ψάχνοντας να βρούν έννοιες που θα συνδέσουν τους δικούς τους λαούς. Για τους Έλληνες όμως αυτό έχει ήδη απαντηθεί εδώ και αιώνες από τον ίδιο τον Όμηρο. Είναι λοιπόν μία συγκροτημένη κοινωνία η οποία διαθέτει κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Αυτά είναι πάντοτε σύμφωνα με τον Όμηρο, το όμαιμων (ίδιο αίμα), το ομότροπων (ίδια έθιμα), το ομόθρησκον (ίδια θρησκεία)και το ομόγλωσσον (ίδια γλώσσα). Έτσι αντιλαμβανόταν και ξεχώριζαν οι Έλληνες τους ομοίους τους από τους βαρβάρους.
