Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Το ΑΛΦΑ στους αριστερούς.



Οι αριστεροί είναι διανοητικά καθυστερημένες ανόητες μαϊμούδες που επαναλαμβάνουν διαρκώς πράγματα για τα οποία δεν αντιλαμβάνονται ούτε οι ίδιοι. 

Ως υποκουλτουριάριδες που είναι, δίνουν σημασία σε ουτοπικές καταστάσεις όντας ανίκανοι να αντιληφτούν την πραγματικότητα. 

Ακαλλιέργητα παραμορφωμένα μηδενικά που δίνουν διαλέξεις σε δεκαπέντε άτομα, θεωρώντας πως μόνον αυτοί είναι άξιοι να καταλάβουν αυτά που είπαν … πράγματι μόνον αυτοί καταλαβαίνουν αυτά που λένε, πολλές φορές δεν συμβαίνει ούτε αυτό.

Ανίκανοι να αντιληφτούν την ιερή έννοια του Έθνους και για αυτό τους λυπάμαι, διότι δεν θα γνωρίσουν ποτέ την ευτυχία που νιώθει κάποιος που γεννήθηκε Έλληνας. 

Ανήμποροι να συμφωνήσουν ακόμη και με τους εαυτούς τους. Είναι πλασμένοι μονάχα για να αντιδρούν, έτσι απλά χωρίς λόγο. 

Ανάξιοι για κάτι παραπάνω. 

Άχρηστοι γενικότερα σε μια κοινωνία ανθρώπων που επιθυμούν να εργαστούν στην υπηρεσία του Έθνους και του κοινού καλού ενός ομοιόμορφου συνόλου.

Ανικανοποίητοι μια ζωή, σαν τις πόρνες που χρειάζονται τρείς νέγρους και έξι δονητές και μετά το τέλος της ¨ερωτικής¨ πράξης, φωνάζουν για να ¨δικαιώματα¨ που έχουν και οι πουτάνες.

Αντιδραστικοί πάντοτε διότι, ακόμη και αυτοί να κυβερνήσουν θα εφεύρουν τρόπους να κάνουν απεργίες και να διαμαρτυρηθούν. 

Απόβλητοι από τις κοινωνίες του κόσμου μια ζωή, διότι ο κόσμος αντιλαμβάνεται τις μπουρδολογίες τους. 

Ανούσιοι διαλεκτικοί ψευτορήτορες έχουν γεμίσει τα πανεπιστήμια μας που διαμαρτύρονται για καλύτερη παιδεία …. αυτό πάλι είναι ανεξήγητο. 

Αρπακτικά  παιδιών , εξουσίας και τηλε-ευκαιριών, καθώς και παιδιά έχουν αρπάξει στον συμμοριτοπόλεμο και την εξουσία κατέχουν (βλέπε νοοτροπία στην παιδεία) αλλά και στα τηλεοπτικά κανάλια το 90% είναι δικοί τους δημοσιοκάφροι.

Αναρχικοί οι οποίοι θέλουν όμως την εξουσία αλλά για να την καταργήσουν …. Και αυτό ανήκει στα ανεξήγητα φαινόμενα. 

Αυνάνες, διότι σπάνια θα ακούσεις κάτι που να είναι σοβαρό και ουσιώδες.


Όπως βλέπουμε γενικότερα το ΑΛΦΑ τους πάει πολύ. Όχι όμως ως κάτι τιμητικό αλλά χρησιμοποιείτε ως στερητικό, κάτι δηλαδή που δεν έχουν οι άλλοι.

Θεέ μου σε παρακαλώ, κάνε με να μην ασχοληθώ ξανά με δαύτους.