Επειδή κάποιοι άνθρωποι αποφάσισαν με ραδιουργίες να κυριαρχήσουν στους υπόλοιπους οι όποιοι αρκούνται μεν στο να ακούν ευχολόγια αλλά και τυγχάνουν κορόιδα ή πέφτουν στην ανάγκη ίσως λόγο μόρφωσης, δεν σημαίνει οτι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι ή οτι ο Άνθρωπος ως είδος είναι το χειρότερο. Δυστυχώς ως είδος περνούμε μια φάση στο μεταίχμιο η οποία αντί να μας φέρει κοντύτερα στην Θέωση, μας φέρνει στην παράλογη θέση της εξελικτικής αποχαύνωσης. Ενώ δηλαδή θα μπορούσαμε να ξαναέρθουμε σε επαφή με την φύση, (όπως έκαναν οι σπουδαίοι αρχαίοι Προγονοί μας), "εμείς" φαίνεται πως κάνουμε τα πάντα για να την τελειώσουμε.
Μάλλον όμως δεν παίρνουμε υπόψιν μας την Μητέρα Φύση η οποία στο κάτω κάτω, δεν μας έχει ανάγκη. Εμείς νομίζουμε πως είμαστε κυρίαρχοι επειδή κάνουμε κακό σε αυτήν, αλλά και συνάμα στο εαυτό μας. Να είσαι σίγουρη πως γελάει μαζί μας και πως μόλις δεν θα μας χρειαστεί θα μας εξαφανίσει. Και ξέρεις πως; Θα μας κάνει να αυτοκτονήσουμε. Άλλωστε ήδη το πράττουμε. Πρέπει όμως οι άνθρωποι που δεν είναι σαν αυτούς που θέλουν να την καταστρέψουν, να προσπαθήσουν να το αποτρέψουν.
Το ερώτημα λοιπόν είναι: Πόσο διατιθέμενος είσαι εσύ ή πόσο διατιθέμενοι είναι οι Άνθρωποι να πολεμήσουν και αν χρειαστεί να χάσουν τα πάντα, ώστε να ξανά αποκτήσουν αυτή την Αρμονία με την Μητέρα Φύση; Έτσι λοιπόν, η Φύση κάνει το πείραμα της και μας αφήνει να νομίζουμε πως κάνουμε ότι θέλουμε. Εμείς ήμαστε το πείραμα και όχι αυτή. Απλώς αυτή έχει τον τρόπο της. Έτσι νομίζω.
