Ο ρόλος τους ξεκινάει από την προσπάθεια τους να πείσουν τον κόσμο στην προεκλογική εκστρατεία και τελειώνει όταν τελικά μπούν στην βουλή. Αυτός είναι ο ρόλος των περισσοτέρων. Διότι δεν πράττουν έργο προσφοράς ΠΡΙΝ να γίνουν βουλευτές, αλλά υπόσχονται οτι ΑΝ τους ψηφίσει ο κόσμος τότε θα πράξουν έργο. Και ο κόσμος σαν βλάκας ακολουθεί. Το ίδιο κάνει και ο κάθε τυχάρπαστος υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Αν ο ψηφοφόρος όμως ήταν σωστός και συνεπής, τότε πρώτα από όλα θα ερευνούσε το ποιόν το παρελθόν και το έργο του κάθε υποψηφίου πρίν από την υποψηφιότητα του.
Αγαπητέ Έλληνα αφελή ψηφοφόρε ..... Για να γίνει κάποιος βουλευτής πρέπει να έχει χρήματα ή κάποιος να του τα δανείσει , που σημαίνει πως θα είναι υπόχρεος. Χωρίς λεφτά πολιτικός αγώνας πολύ δύσκολα γίνεται. Συνήθως υπουργοί οικονομικών γίνονται οι πιό πλούσιοι από όλους, τραπεζίτες κλπ. Και έτσι όλοι αυτοί θα νομοθετούν βάσει των δικών τους συμφερόντων ή προς όσων είναι υπόχρεοι. Εσύ αν ήσουν ένας φτωχός υπουργός , βάσει ποιών συμφερόντων θα νομοθετούσες; Φαντάζομαι υπέρ των φτωχών και άρα υπέρ των δικών σου συμφερόντων. Άρα πως περιμένεις από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με εσένα να νομοθετήσουν για τα δικά σου και όχι τα δικά τους συμφέροντα; Κοντά στον νου και η γνώση. Στο κοινοβούλιο λοιπόν που είναι ένας ξένος θεσμός, κανείς δεν σε εκπροσωπεί. Κατάλαβε το επιτέλους.
