Η "έννοια" της γενικότητας.

''Οι πνευματικοί άνθρωποι είναι δεμένοι με λαούς και έθνη.Ο Σαίξπηρ είναι δεμένος με το έθνος του και ο Ντοστογιέφσκυ με το δικό του έθνος,και είναι αδύνατον να φανταστεί κανείς τον έναν στη θέση του άλλου.Η αφηρημένη έννοια ''ανθρωπότητα'' δίχως τα έθνη με την ιδιοτυπία τους,είναι άμορφη,είναι μάλλον μάζα παρά έννοια.Ούτε δημιουργεί τίποτα αυτή η γενική,αφηρημένη έννοια.Είναι ένα πλάσμα τς φαντασίας άγονο...Όπως ο δημιουργός της τέχνης δεν μπορεί να δημιουργήσει χωριστά από την παράδοση του λαού του,χωριστά από τους μύθους και τα βιώματα του έθνους του,όμοια και το κάθε άτομο,ο κάθε άνθρωπος δεν μπορεί να υπάρχει και να εργάζεται στο κενό,στην αόριστη και ανύπαρκτη γενικά ανθρωπότητα.Τότε μόνον αποδίδει ένας άνθρωπος,όταν είναι οργανικά δεμένος με το έθνος του.''

Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος

Και το δικό μου σχόλιο :

Η γενικότητα της έννοιας "Ανθρωπότητα" είναι τόσο αφηρημένη όπως η έννοια του "ζωικού Βασιλείου". Λες και τα πλάσματα της Γης δεν διαχωρίζονται σε αυτά της ξηράς, της θάλασσας και του αέρα. Ακόμη και αυτά έχουν τις υποδιαιρέσεις τους σε πτηνά σε θηλαστικά και σε ερπετά. Ακόμη και οι υποδιαιρέσεις έχουν τα διαφορετικά ήδη τους και αυτά τις ομάδες ή τις αγέλες και τις οικογένειες τους. Αλλά όλα αυτά προσπερνιούνται μπρος την ισοπεδωτική Νέα Εποχή που τα θέλει όλα ίδια, ίσα και όμοια. Αυτήν που έχει ως συμμάχους της τους αριστερούς, τους αφελείς και τους ηλίθιους, φυσικά και τους ηθελημένα πουλημένους. Αλήθεια, είναι απορίας άξιο το πως μπορεί κάποιος να παραμένει τόσο τυφλός μπροστά στην πραγματικότητα;