Αγαπητοί φίλοι.... Μην περιμένετε να σωθούμε από έναν κόσμο οπού
οι περισσότεροι συμπολίτες μας είναι αδιάφοροι, κενοί, αδιάλλακτοι,
μεταλλαγμένοι, γέροι, βολεμένοι, ποδοσφαιρόφιλοι, φανατικοί, κομματόσκυλα,
πουλημένοι, φιλοχρήματοι, ξερόλες, ανιστόρητοι, εγωιστές. Αν οι νέοι δεν
ενδιαφερθούν να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους, τότε οι ίδιοι δεν θα έχουν
μέλλον, αλλά επίσης δεν θα δικαιούνται και να μιλάνε για τα τεκταινόμενα.
Υπάρχει μάλιστα και ένα παράδειγμα που μας δίνει ο
Θουκυδίδης λέγοντας μας για την διαφορά μεταξύ των νέων και των μεγαλυτέρων.
Κάποτε στο τοίχος των Αθηνών στεκόταν στρατιώτες όλων των
ηλικιών ενώ έξω από αυτό οι Θηβαίοι ή οι Σπαρτιάτες δεν θυμάμαι αυτή την
στιγμή, έκαιγαν τα χωράφια και τις περιουσίες τους. Οι νεότεροι λοιπόν
αγωνιούσαν και διαμαρτυρόταν γιατί δεν ετοιμαζόταν ένα τάγμα για να τους
αντιμετωπίσει και να τους διώξει, αφού έχαναν τα σπίτια και την τροφή τους. Οι
γεροντότεροι επέμεναν πως έπρεπε να τους αφήσουν να τελειώσουν και πως μετά θα
έφευγαν. Έτσι δεν θα εμπλεκόταν και κανείς δεν θα πέθαινε και το φαΐ τους έφτανε.
Μόλις πήγανε οι μεγαλύτεροι για ύπνο, οι νεότεροι τελικά βγήκαν από το τοίχος
και κυνήγησαν τους πλιατσικολόγους και έτσι έσωσαν κάποια από τα χωράφια και
τις περιουσίες τους.
Με αυτό το παράδειγμα ο Θουκυδίδης θέλει να μας πεί πως δεν
πρέπει να περιμένουμε τίποτα από όσους δεν έχουν μπροστά τους μέλλον, αλλά πως
το μέλλον το φτιάχνουμε εμείς παίρνοντας κάποιες φορές ρίσκα και την κατάσταση
στα χέρια μας.
Να θυμάστε λοιπόν πως δεν πρέπει να περιμένετε τίποτε καινούριο
από όσους δεν έχουν τίποτε να περιμένουν από το μέλλον.
