Ξέρετε τι με πικραίνει περισσότερο; Που το μόνον που ενδιαφέρει τους
γονείς μας είναι η σύνταξη τους και δέν ενδιαφέρονται για το μέλλον των
εγγονών τους. Δυστυχώς δεν δείχνουν να το αντιλαμβάνονται. Νομίζουν πως
με το να δώσουν ένα φιλοδώρημα και ένα δώρο στα παιδιά ή στα εγγόνια
τους, έχουν πράξει το χρέος τους. Οι μεσήλικες συζητούν μόνον για το
ποδόσφαιρο και πλακώνονται στην μέση του δρόμου για τόσο αστείους και
άθλιους λόγους που ντρέπομαι για λόγου τους ακόμη και να αναφέρω. Και οι
νέοι μας εκπαιδεύτηκαν έτσι ώστε να μην ενδιαφέρονται παρά για κινητά,
σέξ και βιντεοπαιχνίδια. Ας καίγεται ο κόσμος δίπλα τους. Στους
ανθρώπους και στα λόγια δεν πιστεύω πια. Ούτε στις κλάψες και τις
προσευχές. Μόνον στις πράξεις και στον Θεό έχω ελπίδα. Κάτι πρέπει να
γίνει ΤΩΡΑ.
