Έμαθα πως οι φοιτητές βγήκαν τελικά στους δρόμους μαζικά και διεκδίκησαν τα δικαιώματα τους. ΕΥΓΕ.... Αν κάποιοι πρέπει να βγουν και να φωνάξουν, πρωτίστως είναι οι νέοι διότι το μέλλον τους ανήκει. Μετά είναι οι Γονείς, διότι αυτοί πρέπει να προστατεύσουν το μέλλον αυτό με κάθε κόστος.
Ένα ωραίο και πάντοτε ωφέλιμο παράδειγμα μας φέρνει ο Θουκυδίδης, ο οποίος αναφερόμενος στην Αθήνα και σε μια πολιορκία από κάποιους άλλους Έλληνες, εκμεταλλευόμενοι την απουσία του κυρίως Σώματος Στρατού από την Πολη λόγω εκστρατείας, μας διηγείται περίπου τα εξής, παραφράζοντας τα δικά τους λόγια με δικά μου…… Από έξω από την Πόλη οι εχθροί έκαναν ότι ήθελαν, όμως δεν υπήρχε κανείς για να τους αντιμετωπίσει. Οι πολύ νέοι που είχαν απομείνει, παρακαλούσαν τους πολύ γηραιότερους να πάρουν τα όπλα ώστε να βγουν και να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς. Οι γηραιότεροι όμως είχαν μια κατευναστική συμπεριφορά καθησυχάζοντας τους νέους λέγοντας τους πως δεν θα μείνουν για πολύ οι εισβολείς και πως κάποια στιγμή θα φύγουν. Οι νέοι έκαναν υπομονή, όμως βλέποντας το κακό να παραμένει και να καίγονται τα σπαρτά τους, πράγμα που σήμαινε πως δεν θα είχαν τροφή, αποφάσισαν να δράσουν. Έτσι λοιπόν, συγκέντρωσαν όσα όπλα και εργαλεία μπόρεσαν να βρουν και περίμεναν από τους γηραιότερους να πάνε για ύπνο. Με μια θαρραλέα και αποφασιστική κίνηση έπεσαν επάνω στους εισβολείς οπού τους διασκόρπισαν και κατάφεραν να σώσουν την Πόλη τους.
Τι μας λέει λοιπόν αυτό το παράδειγμα; Μην περιμένετε από τους ανθρώπους που δεν βλέπουν μέλλον να νοιαστούν για το δικό σας. Μην περιμένετε από τους συνταξιούχους να σας πουν ή να νιώσουν διαφορετικά. Δυστυχώς, οι συνταξιούχοι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, προτιμούν να μείνουν μέσα και να έχουν εξασφαλισμένα τα φάρμακα τους. Δεν τους κατηγορώ διότι έτσι λειτουργεί η Φύση. Μην περιμένετε λοιπόν από κάποιον που τελειώνει να σας μιλήσει για μια νέα αρχή. Δεν μπορούν όλοι να γίνουν σαν τον Διογένη. Όταν κάποιος του έκανε παρατήρηση, "Ρε Διογένη γέρασες και αντί να σταματήσεις τώρα διδάσκεις πιο πολύ;" εκείνος απάντησε ρωτώντας, "Δε μου λες; Όταν ένας δρομέας (αθλητής) πλησιάζει προς το τέλος της διαδρομής, ελαττώνει ή επιταχύνει;" "επιταχύνει φυσικά", απάντησε ο άλλος, "ε τότε γιατί ζητάς από εμένα να ελαττώσω τώρα που κοντεύω να τερματίσω;"
