Εάν βάλουμε κάποιον να μας περιγράψει μια μακαρονάδα, θα μας πεί περίπου τα εξής:
Είναι μακρόστενα ζυμαρικά τα οποία είναι βρασμένα σε κάποια θερμοκρασία μέχρι να γίνουν βρώσιμα. Συνήθως βάζουμε και λίγο κεφαλοτύρι για να γίνουν νοστιμότερα. Αν βάλουμε και λίγο κιμά, τότε θα γίνουν μακαρόνια με κιμά, αν βάλουμε και πατάτες τότε θα γίνουν ογκραντέν και αν βάλουμε μελιτζάνες και μπεσαμέλ τότε θα γίνουν μουσακάς. Πάντως μακαρόνια δεν είναι πια.
Έτσι είναι και τα Έθνη όλα και σίγουρα έτσι είναι και το δικό μας. Αν τους βάλεις λίγο από το ένα Έθνος και λίγο από το άλλο και όλα αυτά τα μπερδέψεις μεταξύ τους, θα έχεις ένα μπερδεμένο συνοθύλευμα. Πάντως Ελληνικό Έθνος δεν θα έχεις πια.
Όπως όλα είναι ζυμαρικά, αλλά όλα δεν είναι μακαρόνια, το ίδιο συμβαίνει και με τα Έθνη. Άνθρωποι είναι όλοι, αλλά αν τους μπερδέψεις παύουν να είναι Έθνη. Και δεν θα μετατρέψουμε το Έθνος μας σε αταίριαστους πολυεθνικούς αχταρμάδες επειδή αυτό προστάζει η παγκοσμιοποίηση, ούτε επειδή έχουν μέσα στην Πατρίδα μας κάποιους αφελείς και ευτυχώς ελάχιστους ακόμη συμμάχους, αλλά κυρίως επειδή εμείς δεν θα επιτρέψουμε να το πράξουν καθώς το οφείλουμε σε όσους ήρθαν πρίν από εμάς και σε όσους θα έρθουν μετά από εμάς.
