Η Επιστήμη «αποτελεί βεβαιωμένη με λογικά επιχειρήματα γνώση», τουλάχιστον κατά τον Πλάτωνα. Στην εποχή μας όμως η Επιστήμη δηλώνει «το σύστημα απόκτησης γνώσης με βάση την επιστημονική μεθοδολογία που βασίζεται στην επιστημονική έρευνα, καθώς και στην οργάνωση και ταξινόμηση της αποκτώμενης με αυτόν τον τρόπο γνώσης». Ο Επιστημονισμός όμως είναι κάτι διαφορετικό, καθώς είναι ο «φιλοσοφικός κλάδος που ερευνά την σχέση μεταξύ πίστης και αλήθειας».
Είναι καλό λοιπόν να γνωρίζουμε τις έννοιες όταν θέλουμε να καταλαβαίνουμε για τι μιλάμε. Όλα αυτά τα παραπάνω τα έγραψα ώστε να καταλάβετε το επόμενο σχόλιο μου.
Να ακυρώσουμε λοιπόν τον Θεό και να τον βγάλουμε από τις ζωές μας επειδή μια ομάδα αρκετά έξυπνων κατά τα άλλα ανθρώπων αποφάσισε να Τον αντικαταστήσει με την Επιστήμη; Προσωπικά δεν ακυρώνω την Επιστήμη και την έρευνα, ούτε καν την αμφιβολία. Άλλωστε και ο Ιησούς έλεγε πως πρέπει να ερευνώνται οι γραφές. Αντιλαμβάνεστε όμως ίσως ότι, στην μικρή αυτή χρονική ύπαρξη μας έως τώρα, ανακαλύψαμε την Επιστήμη και την θεωρήσαμε ως «αντίδοτο» στο «δηλητήριο» της Πίστης των ανθρώπων προς τον Θεό. Όμως, εάν αποδεχτούμε ολότελα κάτι τέτοιο, τότε αυτόματα αφαιρούμε από τους εαυτούς μας την Ελπίδα.
Θεωρώ λοιπόν πως μάλλον οι περισσότεροι φοβούνται την κρίση από Θεό ή έχουν λάθος αντίληψη και για αυτό Τον αμφισβητούν με λογικά ή λογικοφανή επιχειρήματα. Είναι άλλωστε πιο «βολικό» να μην υπάρχει. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που τον πολεμούν όμως δεν θέλω να επεκταθώ διότι δεν είναι εδώ το θέμα μου. Αντιλαμβάνομαι πως, όπως και με τους εντόπιους ανθέλληνες που τους είναι πολύ μεγάλο το βάρος της Ιστορίας των Προγόνων των ώστε να το σηκώσουν, έτσι κάτι ανάλογο πρέπει να συμβαίνει και με τους άθεους. Επίσης δε, την επιστήμη μπορούν να την «ελέγξουν» - καθοδηγήσουν και να την «δαμάσουν» εργαλειοποιώντας την. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με την πίστη των ανθρώπων, ενώ με τον Θεό οπωσδήποτε όχι.
Επιθυμεί ή και επιχειρεί λοιπόν ο σύγχρονος Άνθρωπος, μέσα από τα λίγα χρόνια της ύπαρξης του και τα ακόμη λιγότερα της επιστημονικής του αξίωσης, να νικήσει Τον Θεό και να Τον ξεπεράσει και νιώθει πως έχει δικαίωμα ο ίδιος να γίνει Θεός. Θεέ μου, τι αλαζονεία!»
